Terapia afazji dąży do przywrócenia zdolności do rozumienia przez chorego wypowiedzi, które są do niego kierowane. Szczegółowa metodyka zależy od wielu czynników takich jak stan zdrowia chorego czy rozpoznania klinicznego.

​

Praca z dzieckiem z afazją powinna mieć charakter zindywidualizowany, ponieważ mogą wystąpić różne objawy towarzyszące (zaburzenia emocjonalne; nieumiejętność czytania, pisania; spowolnienie procesów myślowych i wiele innych). Ich nasilenie lub brak występowania może zadecydować o ostatecznej formie terapii.